برگشت خورد...

سبحان المبین...

دوباره پوشک شدی پسرک...

این مهمان داری ها و مهمانی رفتن ها کار دستمان داد...

امان از وسواسِ بعضی هاااا ، که روح و روان من و تو را بهم ریختند....

زبان....کاش کمی بچرخانیم اش...گاه دلسوزی بی جا ، مخرب است...

تخریب کرد...پروژه ای که بی نظیر پایانش داده بودی برگشت خورد...

وتو شدی مبینِ روز اول!

برای آرامش ات و پاک ماندنِ زندگیِ شان پوشکت کردم....

دلم آشوب شد...روحم خسته شد...نگران تو بودم...

میدانم حال تو هم دست کمی از من نداشت..استرس و نگرانی توی چشمان بی نظیرت موج می زد...

کمی لجبازی هم چاشنی اش شد..حق می دهم ات....

بعد از ٤ روز پوشک...دوباره شروع کردیم...ده روز!

باز خدا دستهای تنهایم را یاری کرد.....باز راهی جلوی پایم قرار داد....***آدامس خرسی***

هرچه بود و هرچه شد ، گذشت....و امروز دوباره تو همان مبینِ بی پوشک و مستقل و قابل اعتماد خودم شدی...شکرالله..ماشاالله

این بار...کمی مادر تر! در برابرشان می ایستم...به سکوت دعوتشان میکنم...

روح و روان فروشی نیست که برویم و برای خودمان بخریم...هنوز خسته ام...آزرده ام از این همه ادعای فهم و سادگی!

خدا ممنون...برای همه چیز....برای همراه بودنت ...برای اینقدر مهربان بودنت...برای نگاهت!