تشخیص!

سبحان المبین...

بعد از مدتها تلویزیون درست شد....

رسیور نصب شد....

بگویمت...تمام دوران بارداری و شیردهی...ندیدم چیزهایی که نباید....که دوست نداشتم ببینم چاقوهایی که پرده های حیا و عفت را می درند....که چشمانت...اینقدر پاک است که ارزش دیدنشان را نداشت...

چند شب پیش...مشغول تنظیم و انتخاب کانال ها بودیم...

تو هم روی مبل کوچکت که به *دَندَنی ممی * معروف است لَم داده بودی و داشتی با دقت نگاه میکردی...

ناگاه گفتی...دِشته....نَحون آنوم...برو آنوم...آ آ نَحون....دِشته ا!!!

زشته ....نخون خانوم...برو خانوم...اقا نخون..زشته!!!

و تنها شگفتی و تعجب برای ما باقی ماند...و چهره ی ماه و معصومت که اخم کرده و جدی بود ...که حتی برای ذوقی که بی بی و عمه بشری در برابر شیرین زبانی تو داشتند اخمت را باز نکردی و اینقدر تکرار کردی تا مجبور شدیم کانال را عوض کنیم....!!! هزار ماشاالله ....

و من ماندم و مسئولیتم در برابر تو...دوست دارم پاک بمانی تا روزی که خود به مرحله ی تشخیص برسی...

رسالتت را خوب میدانی پیامبر کوچکم

ممنون *یــــس* عزیز...

خدا شکر برای نگاه مهربانت.