خـــــــــدایی

مدتی است تمام ذهنم درگیر است....

فقط برای این جمله ی کوتاه!

***پدر و مادر از بدو تولد برای کودک حکم خدا را دارند***

شانه هایم سنگینی میکند پسر...

کاش خوب خدایی باشم؛ منــــــــی که هنوز رسم بندگی نمیدانم!

اخر من کجا و بزرگِ مهربان و بخشنده کجا....من کجا و بخشایش گر و ستارالعیوب کجا...من کجا وان کریم بی نقص کجا....

اگر گاهی خوب خدایی نیستم بگذار به حساب بندگی ام...

امــــا تو بهترینی مبین....بهترین بنده....پاک و معصوم و بی الایش!

خـــــــدا...کمی هوایم را داشته باش...

این روزها باید بیشتر بدانم....باید دقیق تر عمل کنم...باید سنجیده بگویم....باید خدایی شوم که چه سخت است....

توکلت علی الله.