یعنی...

سبحان المبین...

قرار بود حیوانات عروسکی ات را بشوریم...تو زودتر از من توی حمام بودی...

بوی سفید کننده آمد!

دویدم سمتش...تو و سفید کننده ی بی در را دیدم...

ترسیدم. خیلی! برایت گفتم که این هم جزوِ ممنوعه هاست...که خطر دارد...که دستهاتو می سوزونه ، که...

حتما لحنِ گفتارم آن لحظه تند بود! حتما کمی اخم کرده بودم! حتما ....ولی دست خودم نبود!!!

برایت بساطِ آب بازی و کف و شامپو را پهن کردم...صدای حرف زدن و کِیف کردنت می آمد....صدای زندگیِ من.

صدایم کردی...مــــــامــــــــــان.

_جـــــــــــانم ، نفسم...

_مامان مهربونی؟ دیده عصبانی نیستی؟ دَعبام نمیتونی؟

_نه قربون شکلت برم...

_یعنی میای باهام آب بازی تونی ، ازم فیلم بدیری...

بله ای گفتم و همبازی ات شدم و فکر و فکر و فکر...

بعد از دو ساعت بیرون آمدی...دست و پایت چروک خورده بود...دردت می آمد...برایت کرم زدم....گفتی : الان خون میاد...خیلی میسوزه!

گفتم که این برای چیست...عصرانه را خوردیم و دراز کشیدیم...

رو به من میگویی : مامان صورتت خیلی قَشَنده!

متحیر شدم...قلبم از کار افتاد! باز زمان ایستاد.

پرسیدم: یعنی چی صورتم قشنگه؟

گفتی : یعنی خیلی خوبی.

مبین ؛ 

من آن توام

مرا به من باز مده....

خـــــــــــــــــــــــــدا ...به قول فرشته ات....صورتت خیلی قشنگه...شکرت.

شعر از مولانا....