سین جیم...

هوالمبین..

 مشغول خوردن عصرانه ایم...

کنار من نشسته ای...به زور قدِ نشسته ات تا وسط بازویم می رسد...از این بالا نگاهت می کنم...چقدر خوب که پسرم آرام کنارم نشسته و به من تکیه کرده...

فکر هایم باز به ناکجا آبادِ مادرانه می رود....

صدایت رشته ی افکارم را بهم می ریزد...

_مامان آآ جی میده؟؟(آقا چی میگه)

فیلمی که مناسب تو نیست را تماشا می کردی و من تمام حواسم به تو بود....

برایت گفتم...میگه مبین عصرونه اشو بخوره!

_جی؟؟ آآ میده؟؟ هاااا !!!

خنده ام گرفت...

دوباره... _ مامان آنوم جی میده؟؟ (خانوم چی میگه؟)

من...میگه مبین دستاشو بشوره...

دوباره..._ مامان آنوم دیرا دریه میتونه؟؟ آآ جی میده؟؟

من...خانوم پاش درد گرفته...آقا میگه نازی..

دوباره..._ مامان آنوم جیدار می تونه؟؟جی میده؟؟

من..!!!

و اینگونه عصرانه مان را رها کردیم...کانال را عوض کردیم و همان پویای دوست داشتنی خودمان را دیدیم....

من فدای تو و سین جیم هایت....پسرکوچولوی مامان...

کوجا بودی؟؟

کوجا میری؟؟

کوجا ربته بودی؟؟

کوجا ربته؟؟

جیدار می تونی؟؟

جیدار تردی؟؟

جی می حوری؟؟

جی بوحورم؟؟

ایندا اوجاست؟؟

جی می دی؟؟(میگی)

جی میده؟؟(میگه)

جی می بزی؟؟

دورخ دود؟؟(سرخ شد)

داره می بَزه؟؟

بُخته؟؟

جی داریم؟؟

جی داری؟؟

تی بود؟؟

دیدایِ جیه؟؟(صدای چیه)

جی جُد؟؟

خدایا ...شیرین زبانم را یاری کن....

به تو میسپارمش...

ماشاالله لاحول ولاقوه الا بالله