حسین آقـــــا...

سبحان المبین...

بابا....بابایی...بابادون...بابا اُدِین...

و دیشب گفتی....اُدِین آ آ.

برق از سرم پرید...برگشتم تا طرز ادایت را ببینم!!!

خیلی جدی میگفتی...اُدِین آ آ...اُدِین آ آ...اونو بده من!!!

خبر از دل *حسین آقا* ندارم.....

ولی همین که برگرده و بغلت کنه و بگه چی گفتی؟؟ و تو با لبخند رضایت تکرار کنی...و بابا بوسه بارونت کنه و بگه فدات بشم عزیزم!!! حسین اقا فدات.

یعنی...لحظه ی ناب پدری...یعنی یک دنیا احساسِ مردانه ی مردانه!

گوارای وجودت حسین آقا....

و ابنها همــــه می گویند....مبین دیگر کوچک نیست..از اول هم نبوده...می شنود...می بیند...حلاجی میکند...تشخیص می دهد...عشق را برداشت می کند...احترام را توشه می کند....نفرِ سوم این خانه است....پس ؛

مراقب باشیم.

پسر فهیم ام.....این به جا و سنجیده حرف زدنت....مرا در برابر خـــــــــدایم مسئول تر می کند...نکند برایم حکم روزمرگی و باید بگیرد.

پسرم ممنون که هر روز با پیامی کوچک....فردا را پررنگ میکنی....

خــــــــــدایا سجده ی شکرم را پذیرا باش.

+حسین آقا....خطابِ دوست داشتنی و پُر از عشقِ من به بابا حسین است....شادم برای درک این همه عشق از سوی تو...حتی با خطابِ آقـــــا.