مسئله این نیست...
یاحق...
این چه سِرّی است....
که هرچه تو میخوری...گوشتش به تن مـــا می چسبد!؟
لقمه های کوچک تو...مـــا را سیر میکند...
تو که نوش جان میکنی...چنان آرامشی مــــا را می گیرد...شگفت انگیز.
لذت غذا خوردنت...به من حسِ خوبِ بهترین سرآشپز دنیا را می دهد!
مبین،همیشه سرِ سفره ی مادر که می نشینی...به اندازه ی کافی نوش جان کن ...غذایی را که تنها چاشنی اش عشق است و بس.
لقمه های زندگی ات حلال جانِ من...
راستی آرام میگویم...مهم نیست بخوری یا نه....پسر کوچولوی ده کیلو و خورده ای من..دارم با خودم کنار می آیم...تو همینی...ان شاالله تنت سلامت!!!
مهربانا....خودت حافظش باش
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی