پسرم شکوفه بهاری، دخترم شکوفه ی صورتی

يا رئوف يك سه نفره ي عالي...درياچه ي تهران. بساط عيش و نوشت هم براه بود...سيخ و كباب و هيزم و آتش... كباب ها را تو به سيخ كشيدي...باد زدي و براي گوجه، سيخِ چوبي درست كردي...آرّه كردي ...فوتبال پدر و پسري ، تجربه ي هيجان انگيز قايق پدالي ، بستني و پشمك و بلال ... شام هم ماهي تنوري ... ميبيني مبين تو حال همه چيز را خوب ميكني....اسمان ، زمين، من ، بابا، كائنات! تو بخندي و راه بروي و نفس بكشي كافيست... همين كه حرف بزني و شيرين زباني كني و صدايت در گوش زمان بپيچد كافيست... خدايا هزاران سجده ي شكر...براي مهربانيت.❤️ ...

يا رزاق... دستت، خطت، هنرت براي من ستودني ست... كم نقاشي ميكشي اما اكثرا به جا و با موضوعِ خاص! نقاشي را من يادت ندادم...زاده ي ذهنت است يكي از نقاشي هاي با موضوعت همان بود كه با ماژيك روي درِ كمدِ خونه ي ماماني زهرا كشيدي. گفتي ناراحته! داره گريه ميكنه....( و اين درست در اوج غمِ نبودن خاله باجي بود) بعدتر خودت و يسنا را كشيدي ...گفتي مثل اونروز رفتيم پارك من ميدويدم يسنا ميگفت مبين ندو، صبر كن من باهات بيام. اسبت جادويي بود! من را هم شگفت زده كرد! سكوت و ناگهان اسبي كه نشانم دادي...و من بلاگردونِ دستهايت شدم. نقاشي نقاشي را دوست داري...ورق و خودكاري مي اوري و ميگويي اسمم ُ اينجا بنويس بالاش ، ميخوام بفرستم ...

يا خدا... حالم نياز به عوض شدن داشت...رفتيم تئاتر...بعد از كلوچه دارچيني، اين دومين تئاتر قويي بود كه رفتيم .  تئاترِ " جادوگر كوچولو "  من و تو و سپهر و خاله نرگس و ارشيا. تو نترسيدي... خوشحال بودي از اين تئاتر و تكرارش را خواستي... من كنار تو به هر آرامشي ميرسم...شكرالله براي وجودت.   ...

يا رحيم.. لعنت به آلرژي! هربار كوچك و تكه اي سراغت مي آمد و رفع ميشد، اين بار مثلِ يكسالگي ت بود! از دستها و گردنت شروع شد تا تمااااااام بدنت ... بميرم برات مادر؛ خارش و سوزش امانٓ ت را بريده بوده...كلافه بودي... آنقدر كه اجازه ي لباس پوشيدنت را نميدادي! منتظر مانديم تا بابايي بيايد و من بروم پيِ دارو... كِرِم و عرق شاطره و كاسني و شامپو؛ توانست آرامت كند... دو روز تنت درگير بود و الحمدلله روز سوم تمام شد... شكرالله، خدايا مراقبش باش.   + دليلش شايد شوينده هاي قوي بود يا پفك هندي! . ...