توتاق
توتاق یا حق...
اتاقت آبی باشد یا نارنجی برایت فرقی ندارد...
برایم ثابت شده محدوده ی کودکانه ات برایت ارزشمند و دوست داشتنی ست...
و شیرین این علاقه را به اشتراک می گذاری...هر روز صبح من ، هر روز عصر بابایی و هر بار مهمان ها را دعوت می کنی..
_بیا بریم توتاقم ببین چقد قشنگه!
_مبین بریم کجا بازی کنیم؟
_توتاقم...
_مبین کجایی؟
_ توتاقم....
_مبین اسم اینجا چیه؟
_توتاق!
این توتاق گفتنت برایمان آنقدر خوش طعم است که لذت می بریم از این اشتباه...اینکه اتاق را خالی نمی گویی، کوچولو جان.
خدایا شکرت.
اتاق نارنجی...
+ توتاق گفتنت قدیمی است...و همچنان ادامه دارد...لا به لای روزمرگی ها گم شده بود....نوشتم تا فراموش نکنم.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
شاید حاجت روا شیم
خلاصه که اگه ما هم مثل تو توتاق داشتیم حتما توی توتاقمون که بغلش یه توتاق دیگه بود، یه مهمون به همون توتاقه دعوت می کردیم و می گفتیم که توتاقمون قشنگه!!!!
خوش باشید
